بشقاب میناکاری 25 سانتی
میناکاری چیست؟
“مینا” صورت مونث کلمه ی مینو به معنای بهشت می باشد؛ و البته رنگ لاجوردی بهشت را مینا گویند. در فرهنگ معین آمده است “مینا ماده ای است از لعاب شیشه ای حاجب ماورا یا شفاف که آن را روی کاشی و فلزات برای حفظ نقش و نگار به کار می برند و ترکیبی است از لاجورد و طلا و امثال آن ها که در کوره می برند و شفاف مثل شیشه کبود رنگ بیرون می آید.
مینا ماده ای زجاجی است که بر اثر ذوب شدن روی سطح اشیای فلزی، جلوهای شفاف، شبیه به کاشی لعابدار پیدا میکند. مینا کاری بر روی فلز به حدود قرن ششم پیش از میلاد می رسد
مینا کاری هنری است برگرفته از ذات آدمیت و آغشته با فرهنگ چند هزار ساله ی ایرانی که زادگاهش را اصفهان می دانند. این هنر پنج هزار ساله را می توان در سلسله ی پادشاهان مختلفی از جمله هخامشیان جستجو کرد.در خلق این هنر زیبا از طراحی روی سطوح فلزاتی چون مس، طلا، نقره و امروزه مس بهره می برند. بشقاب میناکاری 25 سانتی که در این قسمت معرفی شده است از جنس مس می باشد و روی آن با لعاب های میناکاری پوشیده شده است.
انچه که در پیش رو بعنوان هنر میناکاری می بیند حاصل طراحی با رنگهایی است که در کوره و با درجه حرارت ۷۵۰ درجه سانتی گراد پخته می شوند حال آنکه تا قبل از رسیدن به این مرحله مسیری طولانی از مسگری به قلمزنی و لعاب و کوره را طی میکنند.از بیشترین کاربردهای این هنر زیبا می توان به ساخت جعبه، بشقاب، گلدان، آینه و… اشاره کرد که در این بین تولید ظروف مینا بیشتر از سایر موارد مورد توجه قرار گرفته اند.
کاربرد میناکاری
در اعصار گذشته مینا کاری به منظور های گوناگونی همچون زیورآلات، جعبه و ظروف ( مانند بشقاب میناکاری 25 سانتی و قدج و جام انفیه دان ….) استفاده می شده است. منتها این زیورآلات و ظروف صرفا جهت استفاده خانواده های دربار و اشرافی بوده است. زیرا بیشتر میناکاری ها بر روی فلزاتی چون طلا و برنج انجام می شده اند که قیمت بسیار بالایی پیدا میکردند. در زمان قاجار و به ویژه سلطنت ناصرالدین شاه میناکاری ها در ساخت و مزین کردن قلیان کاربرد داشته اند.
امروزه نیز این هنر جنبه زینتی خود را حفظ کرده است و در قالب هدیه ای ارزشمنده در میان هنردوستان رد و بدل می شود.
انواع میناکاری
مینا به تفکیک روش تولید به سه نوع تبدیل می شود:
مینای خانه بندی (مینای ملیله)
مینای زمینه برجسته (حکاکی)
مینای نقاشی
مینای خانه بندی
از انواع بسیار زیبای مینا است که به آن مینای سیمی نیز اطلاق می شود؛ زیرا در این روش پس از تهیه زیرساخت ( ظرف لعاب کاری شده) مفتول هایی را به شکل دلخواه در می آورند و آن ها را با چسب بر روی سطح می چسبانند. سپس با لعاب شیشه ای روی آن را می پوشانند و در کوره قرار می دهند تا سیم ها بر روی سطح زیر جوش بخورد سپس خانه های ایجاد شده را رنگ آمیزی می کنند.
مینای خانه بندی را در ظروف سلطنتی روسی بسیار مشاهده می کنیم. در حال حاضر تنها یک آموزشگاه در تهران وجود دارد که این هنر را آموزش می دهد. قابل ذکر است که متاسفانه میناکاری خانه بندی در فهرست صنایع دستی منسوخ قرارگرفته است.
مینای زمینه برجسته (حکاکی) نوعی دیگر در مینا کاری است. در این روش سطح زیر کار را به اصطلاح ” نقر” می کنند و سپس رنگ را در نقاط نقر شده میریزند . این روش در میان طایفه ی صائبین در استان خوزستان رواج داشته است. بشقاب میناکاری 25 سانتی و سایر سایز ها به این روش بیشتر از هر روش دیگری تولید می شوند.
مینای زمینه برجسته امروز در کنار مینای نقاشی در اصفهان به صورت روزانه تولید می شود و از میناهای پرطرفدار به شمار می رود.
مینای نقاشی از روش های بسیار مرسوم این هنر در اصفهان می باشد. در این روش نقاشی بر روی سطح صاف و لعاب کاری شده ی فلز انجام می شود. ظرف فلزی را بعد از لعاب کاری به کوره می برند و سپس ظرف آماده نقاشی با رنگ های مینایی می شود. این بشقاب میناکاری 25 سانتی از این نوع میناکاری به حساب می آید.
اساتید برجسته میناکاری
در طی دوران ها اساتید بسیاری باعث فاخر شدن هنر اصیل شدند. با این حال از هنرمندان اعصار گذشته نام و نشان باقی نمانده است . اما در 100 تا 120 سال اخیر هنرمندان به نامی دلیل رونق بخشی به این هنر بوده اند و شاگردان و استادکاران بسیاری را هنر آموخته اند.
از این میان می توان به نام استاد ابراهیم زرقونی اشاره کرد. ایشان در جوانی از اساتید برجسته قلم زنی بودند، اما به گفته خودشان دنیای رنگ های برایشان جذابیت بسیاری داشت. ابراهیم زرنوقی می گوید: “با وجود آنكه استاد كار اين حرفه شدم ، در آن ارضا نميشدم.
در من وسوسه ديگري بود، وسوسه اي كه هميشه مرا بسوي رنگها مي كشيد. من در رنگها دنياي مرموز و زيبائي را احساس ميكردم. براي من همه چيز از رنگها شروع ميشد. حتي بيرنگي يك نوع رنگ است. اگر رنگ نباشد مفاهيم دنيا عوض ميشود، اشياء بي معني ميشوند و زندگي به پوچي و يكنواختي ميرسد.” ابراهیم زرقونی نخستین فردی است که میناکاری را بر بدنه گلدان ها اجرا کرد.
شکرا… صنیع زاده را پدر میناکاری ایران نام نهاده اند. او در سال 1285 پا به جهان گشود. به دنبال آشنایی با مهندس شومانف هنردوست آلمانی، و یادگیری رموز کورهو به کار گیری رنگ ها و ابزار مناسب در این زمینه توانست این هنر را رونق بخشد. از آثار نفیس صنیع زاده می توان به جعبه قرآن که در موزه آستان قدس نگهداری میشود و تابلو ميناكاري ومطلا در موزه جوهرات ملي بانك مركزي اشاره کرد.
امروزه استادکاران بسیاری در کارگاه های میناسازی در شهرستان اصفهان به این حرفه اشتغال دارند و جدا از جنبه ی هنری آن، میناکاری تنها راه امرار معاش آنان نیز به شمار می رود. گرچه به دنبال مشکلات اقتصادی مردم، و همینطور تحریم های گذشته هنر مینا کاری کمی مهجور ماند اما می توان با فرهنگ سازی مردم و سازمان ها را به حمایت از این هنر فرهیخته تشویق نمود.
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.